खोटाङ, ३० चैत्र । खोटाङमा भएको बस दुर्घटनामा ज्यान गुुमाउनेको संख्या २४ पुगेको छ । मृत्यु हुनेमध्ये १५ जनाको सनाखत भएको छ । मृत्यु हुनेमा दिक्तेल नगरपालिका –१४ का सन्तोष कट्वाल, उदयपुर बास्वोटे–३ का द्रबिन राई, च्यास्मीटार खोटाङका रविन राई, उदयपुर ताम्लीछा–७ की शान्ता राई, सोलेखुम्बु पञ्चन –१ का सोम सुन्दास, खोटाङ डिकुवा–८ का मेजर राईको सनाखत भएको छ ।

यस्तै, काठमाडौं घर भएका गाडी चालक अर्जुन उप्रेती, खोटाङ खार्मी– ५ का मित्रकुमार राई, उदयपुर ठानागाँउ–३ का हेम सुनुवार, सोही ठाँउका भाजुनारायण श्रेष्ठ, खोटाङ निर्मलीडाँडा–३ की बिमला राई, ताम्लीछा–५ उदयपुर घर भएकी ओमश्री राई, खोटाङ च्यास्मीटार–८ का सुरेन्द्र राई, खोटाङ याम्खा–७ का भैरब राई, दिप्सुङका गोविन्द तिमल्सेना, सोलुखुम्बु घर भएकी सुस्मा राईको सनाखत भएको ट्राफिक कार्यालय दिक्तेलका असई तेजबहादुर बस्नेतले जानकारी दिएका छन् ।

३१ जना भन्दाबढी घाइते छन् । घाइते सबैको अवस्था गम्भीर रहेकोले उपचारका लागि हेलीकोप्टरमार्फत काठमाडौं लगिसकिएको छ

भदौ ३०, काठमाडौं ।
विगत १७ दिनदेखि हिन्दु राष्ट्र हुनु पर्ने लगायत ९ सुत्रीय माग राखेर आमरण अनशनमा बसेका राष्ट्रिय हिन्दु युवा मञ्चका चार युवाले आज अनशन तोड्ने भएका छन् । प्रधानमन्त्री सुशील कोइरालाले विभिन्न सात माग पुरा गर्ने र बााकी २ मागका विषयमा पछि बार्ताबाट टुङ्ग्याउने उल्लेख प्रतिबद्धता सहितको पत्र पठाएपछि उनीहरुले अनसन तोड्न लागेका हुन् ।
अपरान्ह साढे चार बजे प्रधानमन्त्री कोईरालाले अनशन तोडाउनुहुनेछ । यस विषयमा अनशनकारीले भने आाफुहरुको बााकी २ माग ३ दिन भित्र सम्बोधन नगरे थप आन्दोलन गर्ने बताएका छन् ।
अनशन बसेका चार मध्ये एक युवाको अवस्था गंभिर भएपछि केही दिनयता राजधानीको वीर अस्पतालमा उपचार भईरहेको छ ।

२८ भदौ, पाँचथर । जिल्ला कारागार पाँचथरमा सोमबार दिउँसो कैदी बन्दीबीच झडप हुँदा ६ जना घाइते भएका छन् । क्यान्टिनमा खाजा-खानाको शुल्क महंगो भएको विषयमा विवाद हुँदै आएकाले सोही विषयलाई लिएर झडप भएको बताइएको छ ।
पाँचथर कारागार । फाइल तस्वीर
झडपमा चौकिदार टेकनाथ रिजालसहित ६ जना घाइते भएका छन् । घाइते हुनेहरुमा चौकिदार रिजालसहित कैदीहरु प्रेमजंग केरुङ, हरि लावती, सन्तवीर आङदेम्बे, विजय श्रेष्ठ र चन्द्र विक घाइते भएका छन् ।
घाइते सबैको अवस्था सामान्य रहेको र जिल्ला अस्पतालमा उपचार गराएर कारागारमा फर्काइसकेको प्रमुख जिल्ला अधिकारी पुरुषोत्तम घिमिरेले जानकारी दिए ।
पाँचथर जिल्ला कारागारमा हाल १७१ जना कैदी बन्दी छन् । कारागारको क्षमता भने २५ जनाको मात्रै हो । कारागारमा इलाम, पाँचथर र ताप्लेजुङबासी छन् ।

अन्तरजातीय विवाहले जातीय सदभाव बढाउने दाबी

१८ पुस, काठमाडौं । आदिवासी जनजाति आन्दोलनमा लागेकाहरुले एमालेका शीर्षनेतालाई ‘जनजाति विरोधी’को आरोप लगाउने गरेका छन् । तर, आरोप लगाउने कतिपयलाई थाहा नहुन सक्छ, एमालेका अधिकांश शीर्षनेताहरु जातले बाहुन भए पनि आदिवासी जनजातिकै ज्वाइँ चेला हुन् ।
logne swasni
यसलाई अनौठो संयोग नै मान्नुपर्दछ, ‘पहिचान विरोधी’ आरोप खेपिरहेका एमालेका शीर्ष नेताहरुको जस्तो समावेशी परिवार अरु पार्टीमा कमै छ । एमाले अध्यक्ष केपी शर्मा ओली र उपाध्यक्ष वामदेव गौतमसहित २२ सदस्यीय स्थायी समितिमा करीव आधाजति बाहुन नेताहरु आदिवासी-जनजातिका ज्वाइँ चेला हुन् ।
एमालेको सर्वोच्च कार्यकारी निकाय स्थायी कमिटीमा ८ जना नेता आदिवासी जनजातिका ज्वाइँ छन् । सायद अरु कुनै पनि ठूला पार्टीमा जनजातिका ज्वाइँ नेताहरुको यति ठूलो संख्या छैन ।

एमाले अध्यक्ष ओली, बरिष्ठ नेता झलनाथ खनाल र महासचिव ईश्वर पोखरेल तीनैजना नेवारका ज्वाइँ हुन् । अझ काठमाडौं, भक्तपुर र ललितपुरका रैथाने नेवार यी नेताका ससुराली हुन् ।
ओलीपत्नी राधिका शाक्य राष्ट्रिय वाणिज्य बैंककी कर्मचारी हुन् । खनाल पत्नी रविलक्ष्मी चित्रकार प्राध्यापक हुन् भने पोखरेल पत्नी मीरा ध्वजू एमाले सभासद तथा महिला नेतृ हुन् ।
त्यसो त एमालेका बरिष्ठ उपाध्यक्ष तथा उपप्रधानमन्त्री एवम् गृहमन्त्री वामदेव गौतम पनि आदिवासी जनजातिका ज्वाइँ हुन् । उनको ससुराली मगर हुन् ।
वामदेव पत्नी तुलसा थापामगर एमालेनिकट महिला संघलगायत पार्टी राजनीति र सामाजिक काममा क्रियाशील छिन् ।
एमालेका १५ जना पदाधिकारीमध्ये सचिव गोकर्ण विष्ट पनि आदिवासी जनजाति नेवार समुदायका ज्वाइँ हुन् । उनकी पत्नी प्रतिमा श्रेष्ठ त्रिभुवन विश्व विद्यालयमा प्राध्यापन गर्छिन् ।
त्यस्तै स्थायी समिति सदस्यहरु अमृत बोहोरा, शंकर पोखरेल, सुरेन्द्र पाण्डे पनि आदिवासी जनजातिका ज्वाइँ हुन् ।
बोहोरा पत्नी अष्टलक्ष्मी शाक्य पार्टी उपाध्यक्ष हुन् । त्यस्तै पोखरेल पत्नी सुजिता शाक्य पनि एमाले केन्द्रीय सदस्य हुन् । पाण्डे पत्नी पूर्णशोभा चित्रकार भने बारुदी सुरुङ विरुद्धको अभियान नामक गैरसरकारी संस्था चलाउँछिन् ।
ओली पत्नी राधिका र गोकर्ण पत्नी प्रतिमा बाहेक अन्य नेताका पत्नीहरु कुनै न कनै रुपमा पार्टी काममै क्रियाशील छन् । राधिका र प्रतिमा पनि पार्टीका संगठित सदस्य हुन् ।
स्थायी समितिकै आकांक्षी एमालेका प्रभावशाली नेता प्रदीप नेपाल पनि आदिवासी जनजाति याख्खा समुदायका ज्वाइँ हुन् । उनकी पत्नी झुमा देवान निजी स्कूल चलाउँछिन् ।
भूमिगत कालमा पार्टी कामकै सिलसिलामा बिहे भएकाले गर्दा अधिकांश नेतापत्नीहरु राजनीतिक रुपमा सचेत छन् । त्यसो भए पहिचानसहितको संघीयताका बारेमा जनजाति पत्नीले बाहुन पतिसँग फरक मत राखेको देखिँदैन ।
एमाले नेतृ तथा सभासद मीरा ध्वजु भन्छिन्- ‘पार्टीको निर्णय नै हामी सबै सदस्यहरुको निर्णय हो, यसमा पति पत्नी, जातभातको कुरै छैन ।’
एकल जातीय पहिचानसहितको संघीयतालाई जनताले नै अस्वीकार गरिसकेको भन्दै एमालेभित्र रहेका जनजाति र गैरजनजाति नेता कार्यकर्ता सबैको एउटै मत रहेको सुजिता शाक्यको दाबी छ ।
जातीय विभेद, सामाजिक उत्पीडन र पहिचान स्थापित गर्ने कुरा हरेक जातका नाममा राज्य बाँडेर होइन, अन्तरजातीय विहेबाट अन्तरघुलन हुने जनजातिका छोरी-ज्वाइँ एमाले नेताहरु बताउँछन् ।
अनेरास्ववियुका पूर्वअध्यक्ष तथा प्रभावशाली पोलिटब्यूरो सदस्य अरुण नेपाल पनि जनजातिकै ज्वाइँ हुन् । उनकी पत्नी सम्झना श्रेष्ठ गैरसरकारी संस्थामा क्रियाशील छिन् ।
खस आर्यका ज्वाइँ र बुहारी
एमालेका बाहुन नेताले जनजाति ससुराली बनाएजस्तै जनजाति नेताहरुले बाहुन क्षेत्रीसँग नाता गाँस्ने क्रम पनि बढेको छ ।
एमाले केन्द्रीय सदस्य तथा अनेरास्ववियुका पूर्वअध्यक्षद्धय राजेन्द्रकुमार राई र रामकुमारी झाँक्रीले खस आर्यसँग पनि अन्तरजातीय बिहे गरेका छन् ।
राई पत्नी शोभा पाठक अखिल राजनीतिमा थिइन् । झाँक्री पति पशुपति पुरी हाल भक्तपुर जिल्ला विकास समतिका स्थानीय विकास अधिकारी छन् ।
त्यस्तै पोलिटब्यूरो सदस्यद्धय लालबाबु पण्डित र वंशीधर मिश्रका ससुराली पहाडे बाहुन हुन् ।
अन्तरजातीय विवाहले जातीय सदभाव बढाउने दाबी
एमालेमा अन्तरजातीय बिहे गर्ने नेता कार्यकर्ताहरुको ठूलो पंक्ति छ । उनीहरु अन्तरजातीय बिहेबाट एक अर्काे जातिप्रति सम्मान र सद्भाव बढ्ने दाबी गर्छन् । तर, जातीय राज्य चाहिँ हुँदैन भन्नेमा सबै दम्पती एक मत छन् ।
नेताहरुको घरजस्तै पार्टीलाई पनि समावेशी बनाउन एमालेले विधानमै व्यवस्था गरेर जनजाति, मधेसी र सीमान्तकृत समुदायको प्रतिनिधित्व बढाएको छ । पछिल्लोपटक स्थायी कमटी गठनमा समेत उसले समावेशी अनुहार थपेको छ ।
तर, राज्य पुनसंरचनामा भने उसले आदिवासी जनजाति अगुवाहरुले भनेजस्तो एकल जातीय पहिचान स्वीकार गर्न मानेको छैन ।
एमाले पोलिटब्यूरो सदस्य शेरधन राई एमालेले बहुजातीय पहिचान स्वीकार गर्ने तर, केही आदिवासी अगुवाले भनेजस्तो पहिचान स्वीकार नगर्ने बताउँछन् ।
संयोग नै मान्नुपर्छ, यसो भन्ने सभासद एवं जनजाति नेता राई अहिलेसम्म अविवाहित छन् । सायद उनी पनि अन्तरजातीय विहेको लाइनमा छन् कि ?

सिरहा, पुस १६ - अज्ञात समूहले माडर बजारस्थित रामजानकी मन्दिरमा धारिलो हतियार प्रहार गरी एक युवाको बुधबार बिहान हत्या गरेको छ । खिरौना ३ का २६ वर्षीय सुवोधकुमार दासको हत्या भएको प्रहरीले जनाएको छ ।

टाउकोको विभिन्न भागमा धारिलो हतियार प्रहार गरी घाइते दासको जिल्ला अस्पताल सिरहामा उपचारको क्रममा मृत्यु भएको प्रहरी उपरीक्षक रामकृपाल साहले बताए ।

दास भारतको जयनगरमा बस्दै आएकी आफ्नी फुफू कहाँबाट आउने क्रममा माडर बजारस्थित रामजानकी मन्दिरमा साथिहरुसँग बिहिबार राति बसेको प्रहरी उपरीक्षक साहले बताए ।

दासको आफ्ना साथिहरुसँग भएको विवादमा धारिलो हतियार प्रहार गरेर घाइते बनाएको उनले भने । मन्दिरमा बस्नेहरु लागु औषध सेवनकर्त्ताहरु भएकोले हत्याराहरु चाडै पक्राउ पर्ने बताए । उनले लागुऔषधको कारणले दासको हत्या भएको हुन सक्ने आशंका व्यक्त गरे ।

उक्त घटनाको छानबिनका गर्ने क्रममा मन्दिरका महन्थ रामपरीक्षण दासलगायत ३/४ जनालाई नियन्त्रणमा लिएको उनले भने । महन्थ भारतीय नागरिक भएको र उनी अपराधी पृष्ठभूमीको भएकोले आपmनो छोराको हत्यामा उनको संलग्नता हुन सक्ने दासको बुवा भोला दासले आशंका व्यक्त गरे ।

चार दिन अघि कृष्णपुर ६ का रामचन्द्र यादवको पनि अज्ञात समूहले हकपाडा ६ मा हत्या गरेको थियो । उत्तः घटनामा प्रहरीले हालसम्म कसैलाई समात्न सकेका छैनन् ।

लमजुङ, आश्विन १५ । लमजुङको भोटेओडार गाविसमा गएराति एकै परिवारका ४ जनाको हत्या गरिएको छ । भेटेओडार गाविस वडा नम्बर ४ रेग्मी गाउँका अर्जुन रेग्मीसहित दुई छोरी र एक नातीको शव घाँटी रेटेर हत्या गरेको अवस्थामा फेला परेको प्रहरीले जनाएको छ ।

प्रहरीले दिएको जानकारीअनुसार रेग्मीका १५ वर्षकी छोरी ज्योति घिमिरे, ३५ वर्षकी छोरी रिना रेग्मी घिमिरे, उनका ११ वर्षका छोरा विकास घिमिरेको हत्या गरिएको हो । हत्या कसले र किन गर्‍यो भन्ने केही खुल्न सकेको छैन । घरमा सुतिरहेको अवस्थामा हत्या गरिएको बताइएको छ ।

घटनाको अनुसन्धानका लागि केन्द्रीय अनुसन्धान व्युरोअन्तर्गत् कास्कीको पोखरा ईकाइबाट खटिएको टोली अहिले भोटेओडार गएको गएको छ । दसैंको रमझममा एकै परिवारका ४ जनाको हत्या भएपछि भोटेओडारको रेग्मी गाउँ शोकमा डुबेको छ ।

 गोरखा, असोज १० - बन्द र अँध्यारो कोठाभित्र निर्वस्त्र शरीर पल्टिरहेको छ । कोठाको एउटा छेऊमा सिरक र डस्ना बिनाको खाट छ । त्यही खाटमा च्यातिएको गुन्द्रीले नग्न शरीरको आधाआधी भाग छोपिएको छझ्यालको रेलिङबाट बिहान बेलुका खाना र पानी कोठाभित्र छिराईदिन्छन् । कहिले थालसमेत चाटचुट पारेर खाएको हुन्छ त कहिले दिनभर थालको भात थालमै हुन्छ । पानी कोठाको यत्रतत्र पोखिएको हुन्छ । दिसा पिसाब कोठाभित्रै । कोठाभित्रको दिसा पिसाबको दुर्गन्ध बाहिरसम्मै आउँछ ।  

गोरखा बुंकोट १ सुसारे गाउँको एउटा झुप्रोमा २४ वर्षकी अम्बिका थापामगर २ वर्षयता यसैगरी बसिरहनु भएको छ । उहाँले यो बिचमा घाम देख्न पाउनु भएको छैन । दुई वर्षमा गाउँमा र उहाँकै परिवारमा सुखदुखका थुप्रै घटनाहरु भए तर अहँ उहाँलाई ती कुनैको वास्ता छैन 

परिवारका सदस्यले कोठाभित्र पसेर लुगा लगाईदिन्छन् । तर मिनेटभरमै नयाँ लुगा च्यातचुत पारेर फालिदिएपछि उहाँको शरीरमा लुगा पर्न छाडेको छ । एउटा थोत्रो गुन्द्रीले उहाँको लाज ढाकिरहेको छ ।

कारण मन परेको केटासँग बिबाह गर्न नपाउनु

आफूले चाहेको केटासँग बिहे हुन नसकेपछि अम्बिकाको व्यवहारमा असामान्य परिवर्तन आयो । २०६५ सालतिरको कुरा हो । त्यतिबेला उहाँ सदरमुकामको द्रब्य शाह क्याम्पसमा १२ कक्षामा पढ्नुहुन्थ्यो ।  प्रथम श्रेणीमा एसएलसी पास गरेकी अम्बिकाले ११ कक्षा पनि दोस्रो श्रेणीमा पास गर्नुभयो ।

तर १२ को पढाई भने बिग्रियो, पढाईमात्रै होइन, उहाँको बानी व्यवहारमा पनि परिवर्तन देखा पर्न थाल्यो । ‘पहिले जे कुरा पनि हाँसेर गर्थी, पछि पछि त जे कुरामा पनि झर्कोफर्को गर्ने, अह्राएको काम पनि नगर्ने पो भै’ ६ वर्ष अघिका दिनको सम्झिँदै उहाँका ५४ वर्षे बुबा दिलबहादुरले भन्नुभयो ‘कहिल्यै हाँसेको हाँस्यै त कहिल्यै रोएको रोएै गर्न थाली ।’ जतिबेला अम्बिकाको व्यवहार बदलियो त्यही बेलातिर उहाँको बिहेको कुरा पनि चलिरहेको थियो । ‘क्याम्पसमा सँगै पढ्ने एउटा केटाले मसँग बिहे नगरे गोली हानेर मार्दिन्छु भनेको रहेछ’ दिलबहादुर भन्नुहुन्छ ‘हामीले कुरा चलाएको कुनै केटोसँग पनि बिहे गर्न मानिनँ ।’

अम्बिकाको क्याम्पसमा सँगै पढ्ने केटासँग प्रेम सम्बन्ध थियो । त्यै कारणले अरुसँग बिबाह गर्न नमानेको गाउँलेको बुझाई छ । घरका मान्छेले खोजेको केटासँग बिबाह गर्न अम्बिकाले चाहनु भएन । अम्बिकाले चाहेको केटासँग बिबाह गरिदिन परिवारले चाहेन । दुवै आफ्नै अडानमा रहेपछि बिहेको कुरा टर्‍यो ।

त्यसपछि अम्बिकाले एउटा बोर्डिङ स्कुलमा पढाउन थाल्नुभयो । २ महिनापछि बोर्डिङका प्रिन्सिपलले दिलबहादुरलाई बोलाएर अम्बिकाको मानसिक अवस्था ठीक नभएको कुरा सुनाएपछि उहाँले त्यसलाई पत्याउनै सक्नु भएन । आफ्नी छोरीलाई पागल भन्ने बोर्डिङमा काम गर्न  दिने कुरै भएन । त्यही भएर उहाँले छोरीलाई पढाउने कामबाट छुटाएर घरमै फर्काउनुभयो ।

एकदिन अम्बिका घरबाट हराउनुभयो । खोज्दै जाँदा १६ दिनपछि धादिङको रातमाटे भन्ने ठाउँमा अर्धनग्न अवस्थामा फेला पारेपछि दिलबहादुरलाई छोरीको मानसिक अवस्था खराब भैसकेको रहेछ भन्ने विश्वास भयो ।  बीचमा एक पटक ललितपुरको लगनखेलको मानसिक अस्पताल र अर्को पटक भरतपुर अस्पतालमा जँचाउन जाँदाको बाहेक २ वर्षका बाँकी दिन अम्बिकाले त्यही बन्द कोठाभित्र बताउँदै आउनु भएको छ ।

साउनमा आमा बितेको समेत पत्तो छैन

‘उपचार गराउन लगेपनि १०/१२ दिनभन्दा धेरै राख्न सकिँन’ दिलबहादुरले आँसु खसाल्दै भन्नुभयो ‘यता घरमा उसको आमा बिरामी परि, छोरीलाई घर फर्काएर आमाको उपचारमा लागें ।’ अम्बिकाको आमालाई पाठेघरको क्यान्सर भएको रहेछ, पछि त्यो फैलँदै जाँदा संक्रमण घाँटीसम्म पुगेछ । गएको साउनमा उहाँको पनि निधन भएपछि दिलबहादुरको परिवार विक्षिप्त छ ।  दुख सुनाउँदा भक्कानो छाडेर रोएका दिलबहादुरले सम्हालिन खोज्दै भन्नुभयो ‘उसको आमाको उपचारमा भए भरको जायजेथा सकें, उसलाई बचाउँन सकिँन, अब यसको उपचार कसरी गरुँ ?’

त्यो भन्दा पनि बढी पीडा त उहाँलाई अम्बिकाको हेरविचार गर्ने मान्छे नहोला भन्ने परेको छ । आमा छउञ्जेल धेरथोर कुरा गर्ने अम्बिकाले परिवारका अरु सदस्यसँग दोहोरो कुरा नगरेको त ४ वर्षजति नै भैसकेको रहेछ । दिलबहादुर भन्नुहुन्छ ‘म पनि मरेपछि अब यसको हेरविचार कसले गर्देला ?’ दिलबहादुरका छोरा छैनन्, ५ छोरीमध्ये अम्बिका माइली, जेठी र साइँलीको बिहे भैसक्यो । अरु २ छोरी क्याम्पस पढ्दैछन् । ‘आमाको उपचारमा ७ लाख रुपैयाँ जति खर्च भयो, एउटा खेत बेचेर उपचार गर्दा पनि अझै ३ लाख रुपैयाँ ऋण छ’ उहाँले भन्नुभयो ‘दुई छोरीको पढाई, माइलीको उपचार, ऋण सप्पै सम्झ्यो भने म पनि बहुलाउँछु कि जस्तो हुन्छ ।’

दिलबहादुरका ८१ वर्षे बुवा पनि नातिनीको यो अवस्था देखेर चिन्तित हुनुहुन्छ । उज्यालो अनलाइनसँग २ घण्टाको कुराकानीमा रोएरै आफ्नो ब्यथा सुनाएका दिलबहादुरले भन्नुभयो ‘मलाई यो छोरी यत्तिकै मरोस् भन्ने लागेको छैन, उपचार हुने ठाऊँ र खर्चको जोहो गर्न सके उसको आमाको आत्मालाई पनि शान्ति मिल्थ्यो हजूर ।’ साउनमा आमा बितेको पनि अम्बिकालाई थाहै छैन भन्नुहुन्छ उहाँ । अम्बिकाले बेला बेला बेहोशीमै उहाँ मम्मी मम्मी भनेर बर्बराउने गरेको दिलबहादुरले जानकारी दिनुभयो ।source ujyalo online

काठमाडौं, जेष्ठ ३० - परीक्षा नियन्त्रण कार्यालयले २०७० सालको एसएलसीको नतिजा प्रकाशित गरेको छ । एसएलसीमा ४३.९२ प्रतिशत उत्तीर्ण भएका छन् ।
प्रमुख परीक्षा नियन्त्रक विष्णुबहादुर द्वारेका अनुसार यस वर्ष ३ लाख ९४ हजार ९ सय ३३ जनामध्ये १ लाख ७३ हजार ४ सय ३६ जना पास भएका छन् ।
तीमध्ये विशिष्ट श्रेणीमा १८ हजार १ सय १०, प्रथम डिभिजनमा ८३ हजार ६ सय ३७ र दोस्रो श्रेणीमा ६७ हजार ९ सय ४२ र तृतीय श्रेणीमा ३१ हजार ७ सय ४७ जना उत्तीर्ण भए ।
एक्जाम्टेडमा १० दशमलव ९२ प्रतिशत पास भएका छन् ।
रिजल्ट हेर्नको लागि यो तलको लिंकमा क्लिक गरि डाउनलोड गरि आफ्नो नम्बर हेर्नुहोस
http://www.moe.gov.np/download/result.zip अथवा योthttp://slc.ekantipur.com/?txtName=&txtPhone=&txtEmail=&txtSearch=0046417G&btnSubmit=Submit लिंकमा गइ आफ्नो नाम इमेल सिम्बोल नम्बर टाइप गरि सर्च गर्नुहोस  स्रोत : ekantipur 

तनहुँ , फाल्गुन २८ - 'बाबाआमा हजुरहरूले मेरो खोजी र चिन्ता लिनु पर्दैन । मैले एउटा असल साथी पाएकी छु र म पनि उहीसँग गएकी छु', स्याम्घा ९ की १४ वर्षीया सुस्मिता लामाले रोजगारका लागि काठमाडौं जाने भन्दै १४ दिनअघि बाबुआमालाई लेखेको चिठीका हरफ हुन् यी । स्थानीय इन्दु माविमा कक्षा ८ मा अध्ययनरत सुस्मिताले १४ गते चिठी लेखेर हिंडेदेखि उनको अवस्था अज्ञात छ ।

छोरी बेखबर भएपछि बाबु अशोक र आमा तेजीलगायत परिवार चिन्तामा छन् । प्रहरी र माइती नेपालमा छोरी हराएको जानकारी गराए पनि कुनै जानकारी नपाउँदा कसैले प्रलोभनमा पारेर डाँडो कटाएको हुन सक्ने आशंका बाबुआमाले गरेका छन् ।

गाउँकै ३५ वर्षीया मन्धरी थापाको सम्पर्कबाट १३ गते उक्त गाउँ आएका धरान १५, सुनसरीका विवाहित २५ वर्षीय अमित बाँसफोरले विवाह गर्छु भन्दै हिंडेकाले छोरी हराउनुमा उनको र मन्धरीको हात हुन सक्ने शंका लागेको आमा तेजीले बताइन् । भनिन्, 'प्रहरीले उनीहरूलाई नियन्त्रणमा लिएर कारबाही प्रक्रिया अघि बढाओस् भन्ने माग छ ।'

१६ माघ, काठमाडौं । माघको हुस्सु र ठण्डीमा तीनकुने नजिकै वागमती पुल छेउमा उभिएर एकाविहानै दुई प्रौढहरु कुरा गरिरहेका थिए । जीवन गुजारा चलाउने सिंगै दोकान काँधमा बोकेर हिँडेका यी दुईलाई हेर्दा लाग्थ्यो, उनीहरु भन्दा खुसी यो दुनियाँमा अरु कोही छैनन् ।
नयाँ बानेश्वर, कोटेश्वर र तीनकुनेलाई जीवन धान्ने अखडा बनाएका दुबै प्रौढहरुलाई देखेपछि यो संवाददाताले भन्यो- दाइहरु, नमस्कार है, हजुरहले बिहानै व्यापार सुरु गर्नुभएछ नि !’
दोलखा घर भएका ४० वर्षका रामशरण कार्कीले हाँस्दै जवाफ दिइहाले, के गर्नु भाइ, जीन्दगी त चलाउनै पर्‍यो, विहान बेलुका र जाडो भनेर कहाँ हुन्छ र ?
काठमाडौं, देशभरका नेपालीका लागि सपना सजाउने सहर हो । यही सहरको धुलाम्मे सडकमा आफ्नो वर्तमान लिएर हिँडिरहेका दोलखाका ४० वर्षीय रामशरण र ५१ वर्षीय पूर्णबहादुर कार्कीको जीवन यसैगरी चलेको छ ।
विहान ५ बजे उठेर कोठाबाट काँधमा दोकानका सामानको थैलो भिरेर हिँडेका यी परिश्रमी दोलखेली दाजुभाइसँग आफ्नो पेशाप्रति उनीहरुमा कुनै हीनताबोध छैन ।
१० वर्ष अघिदेखि काठमाडौंका सडकमा धुलो र धुवाँ खाएर परिवारका ६ जना सदस्यको जीवन धानिरहेका रामशरण कार्कीले काँधे दोकान लिएर सहरका धेरैवटा गल्ली चहारेका छन् । ‘गाउँबाट सहर पसेको १० वर्ष भएछ, सहर छिरेदेखि थालेको काँधे दोकान अहिले पनि गर्दैछु, यसैले परिवार धानेको छु’, कार्कीले मुस्काउँदै भने, ‘साथीभाइले विदेश जाऊँ पनि भने, तर आफ्नै देशमा दुःखसुख जिउँछु भनेर विदेश जाने सपना छाडी काठमाडौंका गल्लीमा जीवन जीउन सिकिरहेको छु ।’

काँधे दोकानका ‘आइटम’

कुरा गरिरहँदा रामशरणसँगै रहेका गाउँले दाइ पूर्णबहादुर पनि बोल्न उत्सुक देखिए । ‘भाइको काँधमा १० हजार जतिको दोकान छ, मेरो काँधमा चार हजारजतिको होला’, पूर्णबहादुरले भने, ‘भाइले म पनि बोलाएर सहर पसेको तीन वर्ष भयो, ‘भाइको पछि लागेर थालेको काँधे दोकानले महिनामा ५ हजारसम्म घर पठाउन सकेको छु ।’
दुबै गाउँले दाजुभाइका काँधे दोकानमा काठमाडौंको धुलोबाट बच्ने मास्क, नैनी, मोजा, चाबी, रिङ र पेन्टीदेखि रुमालसम्म थिए । साना तर, मानिसलाई नभई नहुने सामान बोकेका दुबैका ग्राहकहरु पनि सडकमा हिँड्ने मानिस नै हुन् । ‘हाम्रा ग्राहक पनि हामीजस्तै सडकमा हिँड्ने मान्छे हुन् ।
सडकमा डुल्दै गर्दा गाउँकै छिमेकी आएर सामानको भाउ सोध्दै आउँदा अनौठो लाग्छ,’ रामशरणले भने, ‘हामीसँग धेरै पैसा भए सटरै खोलेर पसल थाप्थ्यौं, तर, गच्छे अन्सारको गरी खाएकै छौं, चोरेर पो खान हुँदैन त, गरेर खान के को लाज ?’
सडकमा घुमेर व्यापार गर्दा यी गाउँले दाजुभाइले तीतामीठा दुबै अनुभव संगालेका छन् । सडकमा घुमेर ब्यापार गर्दा धेरैले आफूहरुसँग नचाहिँदो मोलमोलाइ गरेको गुनासो दुबैले एकै स्वरमा सुनाए । ‘ठूला पसलमा सय पर्ने सामान हामीले ५० मा दिँदा पनि ठग्यो भन्छन्, हामीले पनि दिनभरि घुमेको दुई पैसाबाट नाफा ननिकाली बेच्दा कसरी दुई छाक टार्नु ?’, पूर्णबहादुले भने, ‘सडकमा व्यापार गर्दै हिँडे पनि कसैलाई ठगेर खाएका छैनौं, हातखुट्टा लागुन्जेल काठमाडौंका सडक घुमेर व्यापार गरिन्छ, त्यसपछि भगवानको सहारा ।’
ठूला सडकमा घुम्दा अफ्ठेरो नपरे पनि सहरका गल्लीमा घुम्दा मातेका मान्छे र लागूऔषध दूर्व्यसनीले यी दाजुभाइलाई सताएका रहेछन् । ‘तर, दुःख र हैरान त कुन पेशामा पो नहोला र ? सहरका गल्लीमा हामीलाई दुःख दिनेलाई सहरकै मान्छेले गरीखानेलाई किन दुःख दिन्छौं भनेर हामीलाई जोगाका छन ।’ रामशरणले भने ।

सटरको सपना

भनिन्छ, हरेक मान्छेसित सपना हुन्छ । सडकमा बसेर पसल थाप्दा नगर प्रहरीले सताउने कुरा राम्ररी बुझेका यी गाउँले दाजुभाइमा पनि ठूलो लगानी गरेर व्यापार थाल्ने रहर नभएको होइन । काठमाडौंमा सटरै खोलेर दोकान गर्ने रहत त अहिले पनि मरेको छैन । ‘तर, सटर खोलेर दोकान चलाउँदा लाखभन्दा धेरै पूँजी चाहिन्छ, हामीले अहिले चलाएको कुम्ले दोकानमा १० हजार पनि लगानी भएको छैन’ पूर्णबहादुरले भने, ‘ठूलाबडाले भेट्दा दोकान खोलेर चलाउनु भन्छन् । तर, हामीजस्ता गरिबले कहाँबाट ठूलो पूँजी लिएर ठूलो दोकान खोल्नु ? हामीजस्तालाई सरकारले पनि हेर्दैन ।’

काठमाडौं सहरको कहर

गल्लीगल्ली डुलेर काठमाडौंको मनमुटु छामेका गाउँले दाजुभाइलाई यो सहरको महंगीले कम्ता पिरोलेको छैन । रातदिन डुलेर चार पैसा जोहो गर्‍यो, तरकारी र चामलले खाइजान्छ । ‘योपालि त अलि धेरै घर पठाउँला भन्यो, तरकारी र चामल किन्दा कमाएको आधा पैसा सकिन्छ, अर्कोपालि, अर्कोपालि भन्दाभन्दै जीन्दगी जान लागिसक्यो, तर, आफूले भनेजति कहिल्यै घरखर्च पठाउन सकिएन ।’ पुर्णबहादुरले फिस्स हाँस्दै अनलाइनखबरसँग दुःखेसो पोखे ।

भोकै नहुनु नै ठूलो सफलता

महावौद्धबाट होलसेलमा सामान किनेर ल्याउने उनीहरु आफूले गरेको कामले कहिल्यै भोकै नपारेकोमा भने खुसी छन् । ‘यो सडकले हामीलाई राम्ररी चिनेको छ, त्यही भएर आजसम्म बिरामी भएर ओछ्यान परेका छैनौं, अस्पताल त परको कुरा’, रामशरणले भने, ‘आफ्नो इमान बेचेर हिँडेको भए त भगवानले पनि कहाँ छोड्थे र, अरुले हामीलाई ‘ठगहरु’ भनेर गाली गरे पनि हामीले इमानमा रहेर जीवन चलाएका छौं, कसैको चोरेर लुटेर खाको भा पो हामीलाई डर ।’

मन्थली , भाद्र ८ - रामेछापको मझुवामा प्रहरी चढेको मिनीट्रक दुर्घटना हुँदा नौ सुरक्षाकर्मी घाइते भएका छन् । घाइते मध्ये ५ को अवस्था गम्भीर छ ।
इलाका प्रहरी कार्यालय चोप्राङबाट दाउरा लिनका लागि गएको बा २ ख ८११० नम्बरको उक्त ट्रक मझुवा ७ मा सडकबाट करिब १५ मिटर तल खसेको थियो । सडक हिलो भएकाले भासिएर उक्त दुर्घटना भएको प्रहरीले जनाएको छ ।
जिल्ला प्रहरी कार्यालय रामेछापका प्रहरी निरीक्षक राजेन्द्र थापाका अनुसार दुर्घटनामा परी गम्भीर घाइते हुनेमा प्रहरी हवल्दार नेत्र घिसिङ, प्रहरी जवानहरु मुन्ना पटेल, रामप्रसाद महतो, रामकुमार दाहाल र परिचर शिवकुमार बस्नेत छन् ।
उनीहरुलाई प्रहरी र स्थानीय बासिन्दाले दुर्घटनास्थलबाट झिकेर थप उपचारका लागि काठमाडौं पठाएका छन् । अन्य चार घाइतेको अवस्था सामान्य रहेको प्रहरीले जनाएको छ ।
यसैबीच रामेछापका प्रहरी प्रमुख विमल कणेल दुर्घटनास्थल तर्फ गएका छन् । घाइते भएका प्रहरीहरुलाई स्थानीय स्वास्थ्य चौकीमा उपचारको प्रवन्ध गरिएको छ । स्रोत :कान्तिपुर 

 क्वालालम्पुर, श्रावण २८ - गिनिज बुक अफ वल्र्ड रेकर्डस् मा विश्वकै होचा व्यक्तिको रुपमा नाम लेखाउन सफल नेपाली चन्द्रबहादुर डांगीको प्रतिमा मलेसियाको म्युजियममा राखिने भएको छ । पश्चिम नेपालको दाङ जिल्लास्थित ग्रामीण क्षेत्रमा जन्मे हुर्केर जिन्दगीको ७२ बर्ष पार गरिसकेका डांगी यतिखेर एभरेष्ट कन्सर्टका लागि नेपाल चिनाउन मलेसियामा छन् ।
राजधानी काठमाडौंदेखि ५ सय ४० किमिको दुरीमा जिल्लाको एउटा गाउँमा सामान्य पारिवारमा जिन्दगी
बिताइरहेका डांगी गतबर्ष फेब्रुवरीमा गिनिज रेकर्ड बनाएपछि एकाएक चर्चामा छन् । ५४ दशमलव ६ से.मी. उचाइ भएका उनको प्रतिमा मलेसियाको आइ-सिटी म्युजियममा राखिने निश्चित भएको हो । आइसिटी म्युजियममा उनको प्रतिमा राख्ने निश्चित भएको गैरआवासीय नेपाली संघ मलेसियाका अध्यक्ष शंकर बहादुर पौडेलले ईकान्तिपुरलाई बताए । "आइ-सिटी म्युजियममा मैनबाट निर्मित चन्द्र बहादुर डांगीको प्रतिमा राख्ने निश्चित भएको छ ।" सो कार्यका पहलमा जुटेका पौडेलले भने, "प्रतिमा राख्ने कुरामा म्युजियमका प्रमुख सहमत हुनुभएको छ ।"
आइतबार मलेसियाको चर्चिच आइ-सिटी इन्टर्‍याक्टिभ वाक्स म्युजियममा आफुबारे उपस्थित जिज्ञासुहरुलाई उनले आफ्नो देश नेपाल चिनाउन विश्वका विभिन्न देश घुम्ने क्रममा मलेसिया आएको बताए । "आफ्नो देश नेपाल, विश्वकै अग्लो शिखर सगरमाथा र गौतम बुद्धको जन्मस्थल चिनाउनका लागि मैले विभिन्न देश घुमीरहेको छु ", डांगीले भने ।
मैनले निर्मित प्रतिमा मलेसियाकै पहिलो उक्त म्युजियम यही अगष्टभित्रै खुला गरिनेछ । म्युजियममा विश्वका विभिन्न ख्यातिप्राप्त नेताहरु, खेलाडी, सेलिब्रेटी र विश्व रेकर्ड बनाउनेहरुको प्रतिमा राखीने जनाइएको छ । विश्वैमा चर्चित रेकर्डको अभिलेख तयार पार्ने गिनिज बुक अफ वल्र्ड रेकर्डमा डांगीसहित दुई नेपालीले 'विश्वकै होचा व्यक्ति'को उपाधि प्राप्त गरेका छन् । यसअघि खगेन्द्र थापा मगरले उही उपाधि प्राप्त गरेका थिए । सोमबार डांगी र उनको मलेसिया भ्रमणबारे समाचार स्थानीय संचारमाध्यमहरुले प्राथमिकताका साथ प्रकासन गरेका छन् ।

काठमाडौ, श्रावण २२ - राजधानीको बौद्धस्थित स्तुपा परिसरमा आज बिहाना  एक तिब्बतीयन नागरिकले शरीरमा आगो लगाएर आत्मदाह गरेका छन् ।शारीरिक रुपमा अशक्त ४० वर्षीय ति व्यक्तिले मंगलबार बिहान स्तुपाको एक कुनामा गएर आफूलाई आगो लगाएका हुन् । महानगरीय प्रहरी वृत बौद्धका डिएसपी मनोज केसीले घट्नाबारे अनुसन्धान भइरहेको बताए । उनी आफै शारीरिक रुपले अशक्त थिए र प्रचार प्रसार पाउने गरी सार्वजनिक स्थान भन्दा पनि कुनामा गएर आफूलाई मारेकाले यो आत्महत्या हुनसक्ने डिएसपी केसीले बताए । 'फ्रि तिब्बत' को राजीतिक मुद्दासंग यो घट्ना जोडिएको हुन नसक्ने प्रारम्भिक अनुसन्धानबाट देखिएको केसीले जनाए । प्रहरीले आत्महत्या वा आत्मदाह दवै हुनसक्ने शंकाका आधारमा अनुसन्धान थालेको छ । मृतकको नाम र ठेगाना खुलिसेको छैन ।
उपचारका लागि शिक्षण अस्पताल पुर्याइएपछि अस्पतालले उनलाई मृत घोषणा गरेको थियो । यसअघि बौद्धकै एक रेस्टुरेन्टमा एक तिब्बतीले आत्मदाह गरेका थिए

।

काठमाडौं, श्रावण १५ - अध्यक्ष पुष्पकमल दाहालबाहेक सबै नेतालाई केन्द्रीय सदस्यमा घटुवा गरेको एमाओवादीले फेरि 'हेडक्वार्टर' बनाउने भएको छ । गत साता ललितपुरमा भएको विस्तारित बैठकले हेडक्वार्टरका रूपमा रहेको केन्द्रीय पदाधिकारीलाई विघटन गरेको थियो ।
त्यसपछि दाहाल मात्र हेडक्वार्टर रहने प्रावधान सच्याएर अरू वरिष्ठ नेतालाई समेट्न लागिएको हो । 'हेडक्वार्टर बनाउने विषयमा गृहकार्य भइरहेको छ,' नेता नारायणकाजी श्रेष्ठले भने, 'अध्यक्षलाई त्यसको जिम्मेवारी दिइएको छ । छिट्टै बन्छ होला ।' हेडक्वार्टरमा पद त्याग गरेका नेता बाबुराम भट्टराई पनि रहने छन् ।
हेडक्वार्टरले पार्टीका महत्त्वपूर्ण निर्णयका लागि आवश्यक गृहकार्यका साथै तुरुन्तै निर्णय लिनुपर्ने अवस्थामा काम गर्छ । यो पार्टीको सबभन्दा शक्तिशाली निकाय हो । सशस्त्र युद्धका बेला हेडक्वार्टर दाहालमा केन्दि्रत थियो । पछिल्लो समय दाहाल, नेताहरू भट्टराई, श्रेष्ठ र महासचिब पोस्टबहादुर बोगटी रहेको हेडक्वार्टर (केन्द्रीय पदाधिकारी) बनाएको थियो । असार दोस्रो साता भट्टराईले उपाध्यक्ष पद त्याग गरेपछि साउन पहिलो साता विस्तारित बैठक बोलाइएको थियो । त्यो बैठकमा दाहालले आफूबाहेक सबै नेता केन्द्रीय सदस्य रहने प्रस्ताव राखेपछि पारित भएको थियो । भट्टराईले वरिष्ठ नेता बस्न नमानेपछि सबै नेतालाई केन्द्रीय सदस्य बनाएर विवाद मिलाइएको थियो । विस्तारित बैठकले भट्टराईको त्यागपत्र समय सान्दर्भिक नभएको भन्दै अस्वीकार गरेको थियो । उपाध्यक्ष श्रेष्ठ र महासचिव बोगटीले पनि राजीनामा दिएका थिए ।
हेटौंडा महाधिवेशनले चयन गरेको पदाधिकारी विस्तारित बैठकले विघटन गरेको भन्दै आलोचना भएपछि नेताहरू समेटेर हेडक्वार्टर बनाउन लागिएको हो । 'विस्तारित बैठकमा अध्यक्षको नेतृत्वमा एकल नेतृत्व हुनेछ भन्ने प्रस्ताव भएको थियो, त्यसबारे कुरा उठेपछि सच्याइएको हो,' एक नेताले भने, 'सामूहिक नेतृत्वको केन्द्रीकृत अभिव्यक्ति दिन हेडक्वार्टर बनाउन लागिएको हो ।'
गत साता भट्टराईले दाहालको प्रस्तावमा एकल नेतृत्व भन्ने शब्द परे पनि सच्याएर सामूहिक नेतृत्वमै पार्टी चल्ने बताएका थिए । दाहालले नेता कृष्णबहादुर महरालाई हेडक्वार्टरमा ल्याउने तयारी गरेको स्रोतले जनाएको छ । उनले यसअघि पनि उनलाई महासचिव बनाउने तयारी गरे पनि विवादका कारण हुन सकेको थिएन ।